Wat merk je in de klas:

• In een één op één situatie kunnen deze kinderen vaak redelijk functioneren, maar in een groep gaat het vaker mis en kunnen ze zonder voor ons zichtbare redenen een uitbarsting krijgen.
• Voor deze kinderen is de klas niet vanzelfsprekend een veilige plek.
• Het kan zijn dat deze kinderen liever alleen spelen, maar ze hebben ook wel gewoon vriendjes. Ze zoeken vaak een vriendje waar ze zich veilig bij voelen.
• Als de situatie in de klas te druk en onoverzichtelijk is, hebben deze kinderen daar last van. Zij kunnen prikkels namelijk moeilijk selecteren.
• Houd er rekening mee dat ook emoties (bijvoorbeeld jouw boosheid) ook prikkels zijn.
• Als er onverwachte dingen gebeuren kunnen zij daar niet goed mee omgaan.
• Deze kinderen kunnen letterlijk een paar weken van slag zijn als er spannende gebeurtenissen staan te gebeuren of net voorbij zijn. Denk aan daarbij aan schoolreis, sint en kerst.
• Deze kinderen hebben moeite met hun emoties en ook met het onderkennen ervan.
• Ze hebben vaak weinig zelfvertrouwen door alle “mislukkingen” waar ze tegen aan lopen, maar tegelijkertijd komt zelfoverschatting nogal eens voor.
• Ze leren moeilijker van hun fouten dan anderen.
• Ze vertonen soms gedrag dat te jong lijkt voor hun leeftijd.
• Er is vaak sprake van desorganisatie: ze vertellen en spelen associatief. Voor een buitenstaander hebben ze een  moeilijk te volgen manier van spelen of vertellen.
• Ze kunnen hun eigen prestaties en hun eigen vermogens slecht inschatten.
• Ze overzien de gevolgen van hun eigen handelen absoluut niet, maar je moet hun gedrag wel corrigeren.

Wat kun je doen in de klas:

• Kijk “achter” het gedrag. Er is verschil tussen wat het kind kan en aankan.
• Er is vaak verschil tussen het gedrag dat je ziet (bijvoorbeeld boosheid en schelden) en de emotie (angst).Houd daar rekening mee als je het gedrag beoordeelt.
• Zorg voor een zichtbare dagplanning en zoveel mogelijk routine. Maak de dag voorspelbaar. Dat geeft veiligheid.
• Zorg dat je heel erg consequent bent in je handelen. Dat geeft veiligheid.
• Leg aan de klas uit wat MCDD is. Uiteraard wel na overleg met ouders en kind. Dit kan alleen als je klas een veilig klassenklimaat heeft.
• Hoe rustiger de omgeving hoe beter deze kinderen kunnen functioneren. Zorg voor niet teveel herrie, daar raken ze vaak snel van overprikkeld.
• Neem de angstige gedachten van het kind serieus. Voor het kind zijn de angsten echt.
• Als je met het kind praat over zijn angsten en het sleept er van alles bij, probeer het kind dan alleen gerust te stellen.
• Ga niet mee in de angsten van het kind, anders kan het er door geobserdeerd raken.
• Als het kind begint over angsten waar het gisteren ook al over vertelde, zeg dan geen dingen als “dat zei je gisteren ook al.”
• Gebruik geen figuurlijk taalgebruik, behalve als je uitlegt dat je opmerkingen niet echt bedoeld zijn. Net als kinderen met andere vormen van autisme, snappen deze kinderen figuurlijk taalgebruik niet.
• Geef visuele ondersteuning bij opdrachten.